Galeria Robert Kananaj pas trembëdhjetë vjtë, nga Toronto rivendoset në Tiranë, Shqipëri me qëllim të ri: Nga një galeri institucion vazhdon në të kundërt, përkrahë anonimitetin, ashtu si edhe individi shkrihet brënda fabrikës sociale. Duke mësuar se si mos të funksionojmë si institucion, tashmë po fokusohemi të shohim rolin e galerisë si ai i çdo individi, artist, apo qytetar, njehsuar me shoqërinë sociale.
Formalisht, institucionet ashtu si ne i përjetojmë ato injektojnë tendenca përzgjedhjesh të veçanta, ku një ngarkesë, qoftë me dëshirë apo pa dëshirë, bjè mbi individin apo kolektivin. Veç një status ekziston ai individual pa metod apo model për përdorim kolektiv. Institucionet nga krahu tjetër theksojnë, seleksionojnë, fabrikojnë zgjedhje individësh të veçuar, stimulohet punë e pa shterrë për të arrirë status, duke marrë peng gjithëçka me kufizime the liri projektuar si njësi matëse për status.
Projekti Rilindja e të Refuzuarëve ishte kapitulli i fundit i galerisë në ambjentin në Toronto, ku me më shumë se katërmijë artist të panjohur, pjesë e një instalacioni me theks të panjohurin, duke shkuar kundër mbivlersimit të statusit institucional. Fokusi kryesor në instalacion bëhet vizitori. Qëllimshmëria në këtë instalacion kaotik është te nxierrë në pahë parakondicionimet e vizitorëve ku përballur me mundësi qëndrimesh po mungon një orjentim i caktuar: Te ndaloj, vetëkontrollohet dhe refuzoj, apo të perkrahë eksperiencen; menjëherë të kthehet pas, pa perpjekje të hyjë brënda, apo të vazhdoj hecjen duke vëzhguar përqark ambjentit, natyrshëm duke u bërë kështu pjesë jetike e instalacionit.
Rilindja e të Refuzuarëve në Toronto parapriu një rilindje të RKG, pra në Rilindjen e galerisë në Shqipëri, vëmëndja drejtohet kudo në qytet, banuar si një galeri e hapur.