Interior Landscape

press release

We at RKG thank you all who visited and supported us, with more to come along the way. Robert Kananaj Gallery, after thirteen years in Toronto, Canada, is relocating to Tirana, Albania with a new point of departure: An institutional functioning gallery becomes the opposite, embracing anonymity, as the individual blends into the fabric of society. Learning not to function as an institution, we now focus on seeing the role of the gallery as that of each individual, artist, or citizen, absorbed and fused into society. Formally, institutions as we experience them inject tendencies of exclusivity, where a burden, whether chosen or rejected, falls regardless on individual or collective. There exists only unique individual status with no method or model of collective use. Institutions on the other hand highlight, pick and choose, fabricate exclusivity, lure hard work to achieve status, and trap everything where one’s individual limitations or freedoms are projected as a measure for status. Renaissance des Refusés was the gallery’s last chapter at the Toronto location, with over four thousand unknown artists, part of an installation with emphasis on anonymity, going against institutional overrated status. The main focus of the installation has become the visitor. A deliberate choice of chaotic installation prods what is preconditioned in the visitor to face a decision in the absence of any particular guide: To shut down and reject, or embrace the experience; to turn back right away, not venturing to enter in, or to proceed forward, to navigate and walk through the gallery, in the process becoming a vital part of the installation. Renaissance des Refusés in Toronto led to the gallery's Renaissance in Albania, a rebirth of RKG, directing attention to the city inhabited as an open gallery.

 

Galeria Robert Kananaj pas trembëdhjetë vjtë, nga Toronto rivendoset në Tiranë, Shqipëri me qëllim të ri: Nga një galeri institucion vazhdon në  të kundërt, përkrahë anonimitetin, ashtu si edhe individi shkrihet brënda fabrikës sociale.

Duke mësuar se si mos të funksionojmë si institucion, tashmë po fokusohemi të shohim rolin e galerisë si ai i çdo individi, artist, apo qytetar, njehsuar me shoqërinë sociale.

Formalisht, institucionet ashtu si ne i përjetojmë ato injektojnë tendenca përzgjedhjesh të veçanta, ku një ngarkesë, qoftë me dëshirë apo pa dëshirë, bjè mbi individin apo kolektivin. Veç një status ekziston ai individual pa metod apo model për përdorim kolektiv. Institucionet nga krahu tjetër theksojnë, seleksionojnë, fabrikojnë zgjedhje individësh të veçuar, stimulohet punë e pa shterrë për të arrirë status, duke marrë peng gjithëçka me kufizime the liri projektuar si njësi matëse për status.

 

Projekti Rilindja e të Refuzuarëve ishte kapitulli i fundit i galerisë në ambjentin në Toronto, ku me më shumë se katërmijë artist të panjohur, pjesë e një instalacioni me theks të panjohurin, duke shkuar kundër mbivlersimit të statusit institucional. Fokusi kryesor në instalacion bëhet vizitori.

Qëllimshmëria në këtë instalacion kaotik është te nxierrë në pahë parakondicionimet e vizitorëve ku përballur me mundësi qëndrimesh po mungon një orjentim i caktuar: Te ndaloj, vetëkontrollohet dhe refuzoj, apo të perkrahë eksperiencen; menjëherë të kthehet pas, pa perpjekje të hyjë brënda, apo të vazhdoj hecjen duke vëzhguar përqark ambjentit, natyrshëm duke u bërë kështu pjesë jetike e instalacionit.

 

Rilindja e të Refuzuarëve në Toronto parapriu një rilindje të RKG, pra në Rilindjen e galerisë në Shqipëri, vëmëndja drejtohet kudo në qytet, banuar si një galeri e hapur.    

---